New Mexico 'land of enchantment, dat klopt!

New Mexico

New Mexico heeft meer kleur, en dat zit hem niet in het landschap maar in de bebouwing en het schilderwerk. Het Texaanse landschap verandert langzaamaan, eindeloze vlakten worden wat bergachtiger, vooral na Santa Rosa.

Eerste stop in New Mexico is Tucumcari. Motel The Blue Swallow is nog helemaal in tact. Het wordt uitgebaat door een familie; ouders, zoon en schoondochter. Het zit nagenoeg elke dag vol. na Tucumcari verlaten we de oude 66, en gaan verder over de I-40 richting Santa Rosa om te overnachten. De wolkenluchten zijn prachtig en ik doe m'n best om er foto's van te maken vanuit de rijdende auto.

Zaterdagmorgen voordat we verder rijden uitgebreid koffie gedronken in de Silver Moon (we hebben daar het vorige stukje zitten tikken). Ze schenken Starbucks koffie, maar dan anders; gewoon net als thuis een flinke mok en dan komen ze een keer of wat langs voor een refill.
Met een van de oudere dames van de Silver Moon in ons oude Route 66 boek zitten kijken, ze herkende haar vroegere medewerkers op een foto, dan komen er mooie verhalen naar boven.

We hebben een omweg gemaakt via de 'oude' oude route naar Santa Fe, de hoofdstad van New Mexico. De 66 is door de jaren heen diverse keren iets verlegd, de 'loop' die wij nu genomen hebben stamt vanuit de twintiger jaren. Santa Fe is een mooie stad, het centrum van deze stad had ook iets gezelligs, kleinere straatjes en winkels met prachtige kunst. Je ziet in New Mexico veel terug van de indianen, in de winkels is er een groot aanbod van handwerk en kunst. De Spaanse invloeden zijn in deze staat ook nadrukkelijk aanwezig. Dat zorgt er met elkaar voor dat de sfeer hier heel anders is dan in Oklahoma of Texas.

Van Santa Fe door naar Albuquerque, de grootste stad van New Mexico met zo'n 2,5 miljoen inwoners. En die mensen zijn niet weggeprakt in hoogbouw, dus de oppervlakte van zo'n stad is enorm. Maar ruimte is in de VS geen probleem.
We boeken in Albuquerque het Monterey Non Smokers Motel. Nadat de vorige rookvrije kamer wel een erge sterke rooklucht had, zijn we daar wel aan toe. Vanachter de balie worden we priemend aangekeken door een oude heer die ons met een sterk Oost Europees accent vraagt of we beiden niet roken. Hij wijst ons ook even op het bordje 'no pets allowed' op de balie om ons vervolgens voor te stellen aan Victor, een teckel die niet valt in de categorie pets, maar moet 'waken'.
Dit motel is erg leuk en sfeervol, we besluiten hier een dag extra te blijven. Albuquerque heeft genoeg te bieden en we kunnen dan ook een wasje draaien.

Wat ga je dan doen op een zondag in deze stad? Eerst ontbijten bij de mexicaan, het enige niet mexicaanse was de pancakes die wij namen. Man, man, man wat krijg je hier toch veel te eten, en dan is het ook bijna standaard dat je een doggy bag krijgt. Daarna toe aan wat sportiefs, dus op de fiets. ABQ, zoals de afkorting is voor Albuquerque, ligt in de Rio Grande Valley, dus is vooral plat, en dus fietsbaar. Hoewel fietsen in de warmte en deels in de stad die niet echt op fietsers is ingericht een nieuwe ervaring is. Deels maar op de stoep, als we het niet helemaal vertrouwen en niet de snelweg per ongeluk op fietsen. Een mooi museum over de Pueblo indianen sluit de dag dan wel weer af.
Maandagochtend, we zijn pas aan onze 6e dag, door Downtown, waar nog vele Route 66 memorabilia zijn, naar Sandia Peak, met de kabelbaan. Vergezichten, vergezichten en nog meer vergezichten, leuke wandeling bovenop, en toen werd het wel tijd om de volgende stap te maken in ons Go West programma. Op weg naar Arizona, maar eerst nog een fantastisch stuk natuur in New Mexico. Vooral de Interstate gereden, maar adembenemende rotspartijen, prairies, en een eindeloosheid die met geen pen te beschrijven is, dat lukt ook nu weer niet.
Gallup is onze overnachting, daar hebben we in de avond deels langs 66 gelopen, deels gereden, voor de zo overbekende "neon signs" .
Arizona, Grand Canyon, Petrified Forest etc, here we come, maar daaover later meer.